Eigentleg har dette dukka opp tidligare, men har i den grad ikkje vist seg så tydelig som idag.
Å vera heime aleine for Thassie er ingen problem, korkje når hu er uten Tanja i same rom eller når desse er ilag i indre gongen.
Men at eg reiser ut aleine, uten Thassie, det går ikkje bra. Til tross for at det er mange folk i huset, så står hu og griner etter meg.
Eg må jammen ta meg i samen og få noko gjort, for slik kan eg ikkje ha det.
Det hjalp heller ikkje at mannen min tok henne opp på fanget og koste med hu, eller prøvde å leike med hu..
Så eg må gjera nåke drastisk.
Mitt umiddelbare løysningstiltak er å gå ut med Tanja på ein liten tur kvar einaste kveld, utan Thassie, slik at hu blir vane med å sjå at eg går utan henne når det er folk heime.
Dersom andre har gode råd til dette tar eg gjerne imot tips å prøve ut.
2 kommentarer:
Du veit jo egentlig sjølv kva du må gjer.. Husk koss du trente med Swejsan...
Emil gjer det visst også, seier Vetle, men det har blitt betre dei siste mnd.
Eg har begynt å lukke døra etter meg når eg går på badet eller ut for å hente ved. I tillegg har eg bedt Vetle om å ikkje dulle med han når han sitter og klynker framføre døra eg forsvant ut.
Kanskje det hadde vore nåke for dåkken også?
Men hu her klynka tydeligvis ikkje, hu grein skikkelig...
Men ja, eg må bare ta meg samen og huske igjen ka det var eg gjorde med Swejsan..
Eg kan vel ikkje for at eg e så kjekke å var med.. hehehehe
Legg inn en kommentar